Prawo na wodzie

Rozporządzenie określa:

1. warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących w górach działalność w zakresie kultury fizycznej,
2. warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie.

1. Do wykonywania zadań w zakresie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne upoważnione są Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (WOPR) oraz inne organizacje ratownicze, które wykonują obowiązki i uprawnienia WOPR za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.
2. W czasie prowadzenia działalności ratowniczej i związanego z nią transportu lub działalności profilaktycznej WOPR współpracuje, a w miarę potrzeby może korzystać z pomocy, w szczególności:
1. publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2. jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji,
3. administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych
4. dyrektorów urzędów morskich,
5. przedsiębiorstwa państwowego Polskie Ratownictwo Okrętowe.

1. Kąpieliska mogą być zorganizowane lub prowizoryczne.
2. Kąpieliskiem zorganizowanym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą, na stałe przystosowany do kąpieli, z wyznaczonymi i trwale oznakowanymi strefami kąpieli, wyposażony w urządzenia sanitarne oraz inne urządzenia, jak: pomosty, natryski i szatnie.
3. Kąpieliskiem prowizorycznym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą, przystosowany do sezonowego wykorzystania, z miejscem do kąpieli prowizorycznie oznakowanym oraz wyposażony w urządzenia sanitarne.
4. Pływalnią jest obiekt wyposażony w sztuczny zbiornik wodny (basen) przeznaczony do kąpieli, mający trwałe brzegi i dno, zaopatrywany w wodę przepływową oraz mający urządzenia sanitarne, szatnie, natryski. Pływalnie mogą być kryte i odkryte.
5. Szczegółowe warunki korzystania z kąpieliska lub pływalni określa regulamin.

1. Kąpielisko należy zlokalizować tak , aby miało dogodnie ukształtowany brzeg i dno oraz dobre nasłonecznienie. Szybkość prądu wody w obrębie kąpieliska zlokalizowanego nad wodami bieżącymi nie powinna przekraczać 1 m/sek.
2. Kąpieliska mogą być urządzane nad obszarami wodnymi, których zanieczyszczenie nie przekracza dopuszczalnych norm ustalonych w odrębnych przepisach.
3. Zlokalizowanie kąpieliska wymaga pozytywnej opinii Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego oraz uzgodnienia z właściwym organem administracji samorządowej, Inspektoratem Żeglugi Śródlądowej i organem Państwowej Inspekcji Sanitarnej, a lokalizacja kąpieliska nad wodami morskimi – ponadto z dyrektorem właściwego urzędu morskiego.

1. Zakazami kąpieli powinny być objęte obszary wodne, na których kąpiel jest niebezpieczna, a w szczególności położone przy śluzach, mostach, budowlach wodnych, portach, jak również szlaki żeglowne oraz wody o silnym zanieczyszczeniu i wirach.
2. Obszary wodne objęte zakazem kąpieli należy oznaczyć , w szczególności przy dojściach i dojazdach do obszaru wodnego, odpowiednimi znakami określającymi przyczynę zakazu.
3. Miejsca niebezpieczne położone na obszarze wodnym, na którym kąpiel jest dozwolona, oznacza się tablicą ostrzegawczą, określającą przyczynę niebezpieczeństwa.
4. Dzieci do lat 7 mogą korzystać z kąpieli wyłącznie pod opieką i nadzorem osób pełnoletnich.

1. Do kierowników ośrodków wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych, położonych nad obszarami wodnymi, należy:
1. zagospodarowanie obszarów wodnych w celu umożliwienia kąpieli oraz określenia miejsc przeznaczonych do kąpieli dla osób nie umiejących pływać,
2. zapewnienie oznakowania wszystkich obszarów wodnych i miejsc, na których kąpiel jest niebezpieczna lub objętych zakazem kąpieli.
2. Dla ośrodków, o których mowa w ust 1, położonych na terenach ze sobą sąsiadujących lub znajdujących się w pobliżu, może być urządzone kąpielisko wspólne.

Do obowiązków kierowników kolonii, obozów i innych placówek wypoczynku dzieci i młodzieży, których uczestnicy korzystają z ogólnodostępnych kąpielisk i pływalni, należy:

1. zapoznanie uczestników z regulaminem danego kąpieliska lub pływalni oraz czuwanie nad jego ścisłym przestrzeganiem,
2. uzgodnienie z kierownikiem kąpieliska lub pływalni warunków i sposobu korzystania z kąpieliska lub pływalni zapewniających bezpieczeństwo uczestnikom.

1. Do obowiązków organizatorów imprez pływackich na wodach otwartych, z wyjątkiem maratonów pływackich, należy zapewnienie dyżuru:
1. lekarza oraz co najmniej dwóch ratowników,
2. co najmniej dwóch płetwonurków, jeżeli głębokość wody przekracza 4 metry lub woda jest nieprzezroczysta
2. Do obowiązków organizatorów maratonów pływackich na wodach otwartych należy:
1. zapewnienie podczas trwania imprezy obecności zespołu ratowniczego w składzie: lekarz, starszy ratownik i dwóch płetwonurków, przy czym zespół ten powinien przebywać w łodzi motorowej na trasie maratonu,
2. zapewnienie każdemu uczestnikowi maratonu asekuracji przez ratownika przebywającego w łodzi wiosłowej oznaczonej numerem odpowiadającym numerowi startowemu zawodnika.
3. Maratonem pływackim jest impreza pływacka polegająca na przepłynięciu odcinka przekraczającego 3 km.

Do obowiązków kierownika szkolenia pływackiego na wodach otwartych należy zapewnienie:

1. obecności ratownika,
2. asekurujących łodzi wiosłowych lub motorowych – co najmniej jedna łódˇ na każde pięć osób.

Ustala się następujące minimalne normy zatrudnienia ratowników:

1. w kąpieliskach śródlądowych na każde 100 m linii brzegowej – jeden ratownik od strony lądu i jeden ratownik od strony lustra wody,
2. na pływalniach dysponujących nieckami o długości do 25 m – jeden ratownik,
3. na pływalniach dysponujących nieckami o długości 25-50 m – dwóch ratowników,
4. na pływalniach dysponujących nieckami o długości powyżej 50 m – trzech ratowników,
5. w kąpieliskach nadmorskich – trzyosobowe zespoły ratowników na każde 100 m linii brzegowej.

1. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa osób korzystających z kąpielisk i pływalni określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
2. Wzory znaków zakazu, ostrzegawczych i informacyjnych określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
3. Wykaz sprzętu medycznego, leków i artykułów sanitarnych, w które powinny być wyposażone pływalnie i kąpieliska, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

Zapewnienie bezpieczeństwa przez osoby fizyczne i prawne, prowadzące nad wodą działalność w dziedzinie kultury fizycznej, uprawiającym sporty wodne, a w szczególności: żeglarstwo, żeglarstwo lodowe, żeglarstwo motorowodne i narciarstwo wodne, wioślarstwo, kajakarstwo oraz lotniarstwo i paralotniarstwo holowane za statkami motorowymi, polega na:

1. zagospodarowaniu i eksploatacji przystani i sprzętu pływającego oraz użytkowaniu przyległych akwenów – zgodnie z wymogami bezpieczeństwa, ustalonymi w odrębnych przepisach,
2. zapewnieniu na przystani i akwenie, o którym mowa w pkt. 1, warunków do udzielania pomocy osobom potrzebującym, w tym pomocy przedlekarskiej w nagłych wypadkach.

1. Skład załogi sprzętu pływającego ustala się, uwzględniając zasady dobrej praktyki i wymagania przepisów.
2. Jeżeli w składzie załogi sprzętu pływającego są dzieci do lat 14, powinna nim kierować osoba pełnoletnia.
3. Podczas zorganizowanych imprez dla dzieci przepisu ust.2 nie stosuje się.
4. Szczegółowe zasady bezpieczeństwa osób biorących udział w imprezach żeglarskich określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

1. Warunki bezpieczeństwa osób korzystających z kąpielisk i pływalni zapewnia się w szczególności przez:
1. wyraźne oznaczenie granic kąpielisk i pływalni, w ramach których oznacza się granice miejsc do kąpieli, w tym strefy dla osób nie umiejących pływać,
2. dyżury wodnej służby ratowniczej oraz wyposażenie w sprzęt ratowniczy,
3. przygotowanie miejsc ratownikom w celu stałej obserwacji i kontroli osób kąpiących się, a w kąpieliskach – także korzystających ze sprzętu pływającego.
2. Na terenach kąpielisk poza warunkami, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić informację o dopuszczalności lub zakazie kąpieli.

1. Informację o której mowa w § 1 ust. 2, przekazuje się przez wywieszenie odpowiednich flag.
2. Ustala się następujące oznaczenia kolorów flag:
1. flaga biała – kąpiel dozwolona,
2. flaga czerwona – zakaz kąpieli.
3. Flagę czerwoną wywiesza się w czasie, w którym kąpielisko jest nieczynne, oraz w każdym wypadku, gdy:
1. temperatura wody wynosi poniżej 14^o C,
2. widoczność jest ograniczona do 50 m,
3. szybkość wiatru przekracza 5 stopni w skali Beauforta,
4. występuje fala powyżej 70 cm, z pojawiającymi się pienistymi białymi grzywami,
5. występują silne prądy wsteczne.

1. Przy każdym kąpielisku i pływalni powinien być umieszczony na widocznym miejscu regulamin ustalony przez kierownika.
2. Regulamin powinien być umieszczony na tablicy o minimalnych wymiarach 120 cm x 70 cm, sporządzony literami wielkości nie mniejszej niż 1 cm.

1. Korzystanie z kąpieliska i pływalni może odbywać się w grupach zorganizowanych lub indywidualnie.
2. Przez grupę zorganizowaną rozumie się zespół osób uprawiających ćwiczenia ruchowe w wodzie pod nadzorem i kierunkiem instruktora, trenera, nauczyciela lub innej uprawnionej osoby.

W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa w kąpielisku zorganizowanym należy:

1. Zapewnić stałą kontrolę przez ratowników lustra wody z brzegu i od strony wody ( z łodzi ratunkowych lub stacjonarnych punktów ratowniczych na wodzie),
2. Trwale oznaczyć strefy dla umiejących i nie umiejących pływać , a w szczególności:
1. strefy dla nie umiejących pływać o głębokości wody nie większej niż 120 cm – bojami (pławami) w kolorze żółtym, przy czym za bojami powinien znajdować się pas bezpieczeństwa o szerokości 5 m i głębokości nie przekraczającej 130 cm,
2. strefy dla umiejących pływać o głębokości wody do 4 m – bojami (pławami) w kolorze czerwonym, przy czym odległość ich od strefy dla nie umiejących pływać lub od linii brzegowej może w kierunku prostopadłym wynosić maksymalnie 50 m,
3. Wydzielić brodzik dla dzieci w miejscu, w którym znajduje się piaszczyste i płaskie dno oraz woda o głębokości do 40 cm, przez oznaczenie bojami (pławami) oraz otoczenie siatką sięgającą do dna,
4. Zapewnić bieżącą informację dotyczącą temperatury wody i powietrza oraz wysokości fali i siły wiatru,
5. Wyposażyć kąpielisko w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
6. Wyposażyć kąpielisko w sprzęt ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze (wzrokowe i słuchowe),
7. ustawić maszty wyposażone w komplet flag informacyjnych.

Kąpielisko zorganizowane powinno być wyposażone w wieże obserwacyjne lub podwyższone pomosty dla ratowników oraz sieć łączności przewodowej lub radiowej (wewnętrznej i z możliwością bezpośredniego łączenia się z pogotowiem ratunkowym i najbliższą jednostką Policji).

W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa w kąpielisku prowizorycznym należy:

1. zapewnić stałą kontrolę przez ratowników lustra wody,
2. oznaczyć strefy dla umiejących i nie umiejących pływać,
3. wyposażyć kąpielisko w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
4. wyposażyć kąpielisko w sprzęt ratunkowy i pomocniczy,
5. ustawić maszty wyposażone w komplet flag informacyjnych.

1. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa na pływalni należy zapewnić:
1. stałą obserwację przez ratownika (ratowników) lustra wody oraz osób znajdujących się na terenie obiektu,
2. oznaczenie głębokości wody w sposób trwały i widoczny,
3. wyposażenie pływalni w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
4. wyposażenie pływalni w sprzęt ratunkowy,
5. trwałe ogrodzenie pływalni odkrytej,
6. bezpośrednią łączność telefoniczną z pogotowiem ratunkowym i najbliższą jednostką Policji,
7. zamykanie pływalni w określonych godzinach, w których nie pracuje służba ratownicza.
2. W zajęciach prowadzonych w grupach zorganizowanych na jedną osobę prowadzącą zajęcia nie może przypadać więcej niż 15 uczestników.

Do podstawowych obowiązków ratowników należy:

1. stałe obserwowanie obszaru kąpieliska i niezwłoczne reagowanie na każdy sygnał wzywania pomocy oraz podejmowanie akcji ratowniczej,
2. kontrola stanu urządzeń oraz sprzętu, które zapewniają bezpieczeństwo osób kąpiących się,
3. kontrola stref dla umiejących i nie umiejących pływać,
4. wywieszanie na maszcie odpowiedniego koloru flag informacyjnych,
5. sygnalizowanie, za pomocą urządzeń alarmowych, przekroczeń obowiązującego regulaminu (np. granicy stref dla umiejących pływać), a w kąpieliskach także nadchodzącej burzy,
6. reagowanie na wszelkie wypadki naruszania regulaminu obowiązującego na terenie kąpieliska lub pływalni,
7. wpisywanie na tablicy informacyjnej temperatury wody, powietrza oraz innych aktualnych informacji (np. dotyczących nagłych zmian warunków atmosferycznych),
8. codzienne kontrolowanie głębokości wody przed otwarciem kąpieliska, a w razie potrzeby – przesunięcie miejsca kąpieli lub czasowe wyłączenie określonych obszarów kąpieliska z używalności,
9. oczyszczenie powierzchni i dna obszaru przeznaczonego do kąpieli z wszelkich przedmiotów mogących spowodować skaleczenie lub inny nieszczęśliwy wypadek,
10. bieżące prowadzenie dziennika pracy.

1. Kąpielisko zorganizowane powinno być wyposażone w następujący sprzęt ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze:
1. łodzie ratunkowe:
1. motorowe – jedna na każde 400 m linii brzegowej,
2. wiosłowe – jedna na każde 100 m linii brzegowej
2. koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze – jedno na 50 m linii brzegowej, zawieszone na słupkach w pobliżu lustra wody,
3. bosaki ratunkowe,
4. liny asekuracyjne z kołowrotkiem o długości minimum 80 m na każdym stanowisku ratowniczym (na kąpieliskach morskich – jedna na każde 100 m linii brzegowej),
5. tuby słuchowe lub elektroakustyczne na wszystkich stanowiskach ratunkowych od strony lądu i wody,
6. tablice zawierające aktualne informacje o temperaturze wody i powietrza, sile wiatru oraz wysokości fali,
7. sygnalizację alarmową,
8. środki łączności między stanowiskami ratunkowymi – przewodowe lub radiowe
9. rzutki ratunkowe,
10. sprzęt do nurkowania,
11. lornetki,
12. nosze ratunkowe.
2. W kąpielisku zorganizowanym powinno znajdować się także pomieszczenie na sprzęt ratunkowy , pomocniczy i osobisty ratowników, jedno na 200 m linii brzegowej.

Kąpielisko prowizoryczne powinno być wyposażone w następujący sprzęt ratunkowy i pomocniczy:

1. łodzie wiosłowe – jedna na 100 m linii brzegowej,
2. koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze – jedno na 50 m linii brzegowej,
3. linę asekuracyjną długości minimum 80 m,
4. słuchowy sygnał alarmowy,
5. rzutki ratunkowe,
6. lornetkę,
7. bosaki ratunkowe.

Pływalnia powinna być wyposażona w następujący sprzęt ratunkowy i pomocniczy:

1. koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze – dwa na pływalniach o długości do 50 m i cztery na pływalniach o długości powyżej 50 m,
2. żerdzie długości co najmniej 4 m – dwie na pływalniach o długości do 50 m oraz cztery na pływalniach o długości powyżej 50 m.

Łodzie ratunkowe powinny być trwale oznakowane na burtach oraz mieć następujące wyposażenie:

1. koło ratunkowe z linką, a także pasy ratunkowe,
2. rzutkę ratunkową,
3. zaburtową linkę ratunkową,
4. tubę głosową lub elektroakustyczną,
5. kotwicę na łańcuchu lub linę kotwiczną,
6. sprzęt medyczny pierwszej pomocy.

Stanowisko ratownicze powinno być wyposażone w:

1. sprzęt do nurkowania (płetwy, maska, fajka),
2. lornetkę,
3. radiotelefon,
4. rzutkę ratunkową,
5. sprzęt medyczny pierwszej pomocy.

Regulamin kąpieliska i pływalni powinien w szczególności:

1. określać nazwę i adres jednostki organizacyjnej prowadzącej kąpielisko lub pływalnię,
2. przewidywać zakaz wstępu osobom, których stan wskazuje na spożycie alkoholu, zakaz sprzedaży, podawania, wnoszenia i spożywania napojów alkoholowych,
3. postanawiać, że:
1. dzieci do lat 7 mogą przebywać na terenie kąpieliska lub pływalni oraz kąpać się wyłącznie pod opieką osób pełnoletnich,
2. zajęcia na pływalni krytej odbywają się grupowo według ustalonego rozkładu zajęć,
3. grupa pływająca na pływalni krytej nie może liczyć więcej niż 15 uczestników na jedną osobę prowadzącą zajęcia,
4. zajęcia na pływalni krytej mogą odbywać się tylko w obecności instruktorów pływania i ratowników,
5. osoby naruszające porządek publiczny lub przepisy regulaminu będą usuwane z terenu kąpieliska lub pływalni,
6. wszystkie osoby znajdujące się na terenie kąpieliska lub pływalni są obowiązane podporządkować się nakazom ratowników pełniących dyżur.

Znaki zakazu oraz ostrzegawcze obowiązują na odległość podaną na obrzeżu znaku, licząc w metrach w jedną i drugą stronę od znaku. Jeżeli na znaku nie ma podanej odległości , obowiązuje on na obszarze wodnym w zasięgu wzroku.

1. Znaki zakazu

§ 2.

1. Znaki zakazu wskazują rodzaj zakazu i określają jego przyczynę.
2. Znakami zakazu są:
1. znak „kąpiel zabroniona”,
2. znak „kąpiel zabroniona-szlak żeglowny”,
3. znak „kąpiel zabroniona-most”,
4. znak „kąpiel zabroniona-spiętrzenie wody”,
5. znak „kąpiel zabroniona-woda skażona”,
6. znak „kąpiel zabroniona-woda pitna”,
7. znak „kąpiel zabroniona-hodowla ryb”,
8. znak „skakanie do wody zabronione”,
9. znak „strefa ciszy”.

Znaki zakazu, o których mowa w § 2, mają kształt okrągły o średnicy 60 cm.

2. Znaki ostrzegawcze

§ 4.

1. Znaki ostrzegawcze uprzedzają kąpiących się o niebezpiecznych miejscach na obszarze wodnym i wskazują przyczynę niebezpieczeństwa.
2. Znakami ostrzegawczymi są:
1. znak „wiry”,
2. znak „niebezpieczna głębokość wody”,
3. znak „zimna woda”,
4. znak „nagły uskok”,
5. znak „pale”,
6. znak „skały podwodne”,
7. znak „kamieniste dno”,
8. znak „sieci rybackie”,
9. znak „wodorosty”.

Znaki ostrzegawcze o których mowa w § 4, mają kształt trójkątów równobocznych, których wierzchołek skierowany jest ku górze. Długość jednego boku trójkąta wynosi 75 cm.

3. Znaki informacyjne

§ 6.

1. Znaki informacyjne wskazują, że w pobliżu znaku znajdują się podane na znaku obiekty i urządzenia.
2. Znakami informacyjnymi są:
1. znak „plaża strzeżona”,
2. znak „punkt medyczny”,
3. znak „telefon”.

Znaki informacyjne o których mowa w § 6, mają kształt prostokąta o wymiarach 80 na 60 cm.

1. Sprzęt medyczny:
1. aparat do sztucznego oddychania – 1 szt.,
2. inhalator tlenowy przenośny – 1 szt.,
3. nożyczki proste i zakrzywione – 2 szt.,
4. opaska uciskowa
5. szeroka taśma gumowa – 1 szt.,
6. szyna usztywniająca – 3 szt.,
7. kieliszek do leków – 1 szt.,
8. termometr – 1 szt.,
9. maseczki do sztucznego oddychania,
10. 10) rękawiczki gumowe.
2. Leki:
1. amoniak w ampułkach – 3 amp.,
2. Panthenol spray -min.1 op.,
3. krople walerianowe – 30 g,
4. krople żołądkowe – 1 op.,
5. pyralgina (w tabletkach) – 10 szt.,
6. solutio Jodi spirituosa (jodyna) – 100 g,
7. spirytus skażony – 100 g,
8. woda utleniona – 200 g..
3. Artykuły sanitarne:
1. agrafki – 6 szt.,
2. chustki trójkątne – 3 szt.,
3. gaza wyjałowiona 1/8 m na 1 m -15szt.,
4. lignina a 100 g – 10 op.,
5. opaska gazowa 4 m na 10 cm – 10 szt.,
6. opaska elastyczna szerokości 10 cm – 4 szt.,
7. opatrunek indywidualny wyjałowiony – 10 szt.,
8. prestoplast i poloplast – 10 szt.

1. Udział lub kontynuowanie udziału w imprezach żeglarskich zależy od decyzji każdego kierownika jachtu i odbywa się tylko na jego odpowiedzialność. W wypadku kiedy kierownikiem jachtu jest osoba niepełnoletnia, decyzja należy do kierownika ekipy lub rodziców (opiekunów).
2. Każdy kierownik jachtu ma obowiązek udzielania wszelkiej pomocy każdemu statkowi czy osobie znajdującej się w niebezpieczeństwie, dbając o bezpieczeństwo własnego jachtu.

Organizator imprezy jest obowiązany do przygotowania i przeprowadzenia imprezy, a w szczególności do:

1. spełnienia wszystkich warunków określonych w ogłoszonym zawiadomieniu o imprezie,
2. przestrzegania obowiązujących przepisów w zakresie organizacji imprez, jeśli jest to wymagane, do uzyskania odpowiedniej zgody na przeprowadzenie imprezy,
3. powołania kierownika imprezy,
4. stosownie do warunków i programu imprezy zapewnienia opieki medycznej – minimum pielęgniarka z apteczką pierwszej pomocy,
5. sprawdzania przy przyjmowaniu zgłoszeń, czy jachty, ich kierownicy i członkowie załóg odpowiadają warunkom ustalonym dla danej imprezy.
6. przekazania do dyspozycji kierownika imprezy w czasie przez niego wymaganym:
1. niezbędnych środków technicznych,
2. statku kierownika imprezy oraz statków ratowniczych,
3. informacji z aktualnymi prognozami pogody,
4. informacji o sposobie zabezpieczenia,
5. udzielenia wszelkiej pomocy kierownikowi imprezy, a w szczególności w zakresie bezpieczeństwa.

1. Kierownik imprezy jest odpowiedzialny za sprawne i bezpieczne przeprowadzenie imprezy, zgodnie z jej rodzajem.
2. Kierownik imprezy może ją odroczyć, przerwać lub odwołać, szczególnie jeśli jej przeprowadzenie lub kontynuowanie zagraża bezpieczeństwu uczestników.
3. Ze względu na bezpieczeństwo imprezy, kierownik jest obowiązany do:
1. opracowania i przekazania zainteresowanym ustnej lub pisemnej instrukcji zabezpieczenia trasy imprezy,
2. sprawdzenia, czy zabezpieczenie imprezy jest skuteczne i zgodne z obowiązującymi przepisami,
3. ustalenia sposobu rejestracji jachtów wychodzących i powracających z imprezy,
4. omówienia z kierownikami jachtów, kierownikami ekip lub trenerami instrukcji żeglugi, ze szczególnym zwróceniem uwagi na problemy bezpieczeństwa.
4. Kierownikowi w czasie trwania imprezy przysługują, w stosunku do uczestników, uprawnienia dyscyplinarne, a w stosunku do członków kierownictwa imprezy i jej obsługi oraz w stosunku do kierowników statków ratowniczych – uprawnienia wynikające z zasad zwierzchnictwa służbowego.
5. Kierownik imprezy jest upoważniony do wezwania lub przyjęcia pomocy dla zabezpieczenia życia wszystkich osób biorących udział w imprezie, jeżeli uzna to za niezbędne ze względu na warunki, w których impreza się odbywa. Zaciągając zobowiązania z tego tytułu kierownik imprezy działa jako pełnomocnik organizatora imprezy.

Kierownik lub trener ekipy jest obowiązany do:

1. zgłoszenia swojego udziału w imprezie,
2. podejmowania wszelkich decyzji wynikających z przepisu § 1 ust. 1 w stosunku do niepełnoletnich kierowników jachtów,
3. przestrzegania przez powierzonych jego opiece członków ekipy obowiązujących ogólnie oraz w danej imprezie szczególnych przepisów bezpieczeństwa,
4. podporządkowania się decyzjom kierownika imprezy oraz udostępnienia posiadanych środków technicznych, jeśli tego wymagają względy bezpieczeństwa.

Kierownik statku ratowniczego jest obowiązany:

1. przygotować statek ratowniczy i jego załogę, zgodnie z wymaganiami danej imprezy i zasadami dobrej praktyki,
2. stosować się do instrukcji żeglugi oraz do pisemnej lub ustnej instrukcji bezpieczeństwa obowiązującej na akwenach, na których odbywa się impreza,
3. dołożyć wszelkich starań, aby akcja ratownicza przeprowadzona była zgodnie z należytą dbałością o zapewnienie życia i bezpieczeństwa wszystkich osób i sprzętu biorącego udział w imprezie.

1. Jako minimalne zabezpieczenie ratownicze imprezy, z wyjątkiem regat i wypadków, o których mowa w ust. 2,4 i 6, ustala się jeden statek ratowniczy na każde 20 jachtów. Statek kierownika imprezy, z wyjątkiem regat żeglarskich, może być uważany za statek ratowniczy.
2. W wypadku dopuszczenia do imprezy (z wyjątkiem regat) ponad 50% kierowników jachtów bez uprawnień żeglarskich – ustala się jeden statek ratowniczy na 10 jachtów biorących udział w imprezie.
3. Zarząd Okręgowego Związku Żeglarskiego może zezwolić, aby na terenie jego działalności impreza ( z wyjątkiem treningów i regat) była zabezpieczona przez szalupy wiosłowe lub jachty żaglowe z co najmniej 2-osobową załogą złożoną przynajmniej z żeglarzy jachtowych. W takim wypadku jest wymagane, aby jednostka zabezpieczająca przypadała na 10 jachtów.
4. Minimalne zabezpieczenie regat żeglarskich jachtów mieczowych i desek z żaglem stanowi jeden statek ratowniczy oraz dodatkowo jeden statek ratowniczy na każdą rozpoczynającą się liczbę jednostek żaglowych określonych w tabeli:

5. Nie jest wymagane zabezpieczenie regat morskich jachtów balastowych.
6. Szczegółowe przepisy dotyczące zabezpieczenia imprez ślizgów lodowych zawarte są w Przepisach regat żeglarstwa lodowego, wydanych przez Polski Związek Żeglarski.
7. Kierownik imprezy może zażądać zabezpieczenia większego, jeżeli uzna, że wymagają tego warunki atmosferyczne lub stopień wyszkolenia uczestników.

Jeżeli warunki bezpieczeństwa tego wymagają, organizatorzy mogą dodatkowo określić szczegółowe zasady

• Zapewnienie użytkownikowi bezpieczeństwa w wodzie, w szczególności gdy nie umie on pływać, jest wyczerpany, ranny bądź ograniczony w inny sposób. W przypadku kamizelek o automatycznym działaniu cel ten ma być osiągnięty bez jakiegokolwiek działania ze strony użytkownika z wyjątkiem samego tylko założenia kamizelki;
• Umożliwienie użytkownikowi samodzielnego poruszania się w wodzie bez nadmiernego utrudnienia;
• Wspieranie działań użytkownika, umożliwiające ratowanie się zamiast biernego utrzymywania się na wodzie;
• Pomaganie w ratowaniu osoby noszącej kamizelkę.”

• Kamizelki ratunkowe 275N – mają wyporność nie mniejszą niż 275N i są przeznaczone dla przeciętnych osób dorosłych, do użytkowania na pełnym morzu, w skrajnie trudnych warunkach, gdy używana jest ciężka odzież ochronna lub gdy przenoszone są ciężary, takie jak np. pasy narzędziowe (patrz EN 399);
• Kamizelki ratunkowe 150N – mają wyporność nie mniejszą niż 150N i są przeznaczone dla przeciętnej osoby dorosłej do użytkowania na pełnym morzu lub gdy używana jest odzież chroniąca przed złą pogodą (patrz EN 396);
• Kamizelki ratunkowe 100N – mają wyporność nie mniejszą niż 100N i są przeznaczone dla przeciętnej osoby dorosłej na wodach względnie osłoniętych (niniejsza norma);
• Środki asekuracyjne 50N – posiadają wyporność nie mniejszą niż 50N i są przeznaczone dla przeciętnej osoby dorosłej do użytkowania na wodach osłoniętych, gdy pomoc jest w pobliżu, a użytkownik umie pływać, w warunkach gdy użycie kamizelek o większej objętości lub wyporności mogłoby utrudnić jego działanie , a nawet narazić na niebezpieczeństwo (patrz EN393).”

• Masa użytkownika w kg – do 20. Minimalna wyporność w N – 30
• Masa użytkownika w kg – powyżej 20 do 30. Minimalna wyporność w N – 40
• Masa użytkownika w kg – powyżej 30 do 40. Minimalna wyporność w N – 50
• Masa użytkownika w kg – powyżej 40 do 50. Minimalna wyporność w N – 60
• Masa użytkownika w kg – powyżej 50 do 60. Minimalna wyporność w N – 70
• Masa użytkownika w kg – powyżej 60 do 70. Minimalna wyporność w N – 80
• Masa użytkownika w kg – powyżej 70. Minimalna wyporność w N – 100″